Dans! - The Road to Heavies: les 105, 16 september 2016. Warm, maar goede les

De busrit erheen is wederom enerverend met een aardig gesprek met de buschauffeur. Dat de bus die ik heb vrijwel steevast leeg is op mij en de chauffeur na, bevordert dat wel.

Of ik op weg ben naar Sloterdijk voor een weekend of iets anders. Nee, ik ga naar dansles en zodoende.
Buschauffeurs zijn over het algemeen niet bekend met Ierse dans, is inmiddels mijn ervaring. Ook deze bestuurder zegt het niets en ook bij Riverdance en Lord of the Dance komt er geen verbaasd 'oh, maar dat ken ik wel.'

Na enige uitleg begrijpt hij (denk ik) ongeveer wat er bij komt kijken. Als het op competities aankomt is de eerste vraag die ik krijg of ik dan ook 'in zo'n wielrenpakje' moet optreden.
Waarom hij dát denkt weet ik zo snel niet. Pas achteraf denk ik dat hij misschien zonder dat hij het wist toch een Riverdance of Lord of the Dance show heeft gezien. Gezien de kostuums die vooral in de laatste gebruikt worden, kan ik me die gedachtegang wel voorstellen.

Het is vandaag eindelijk minder warm na een uitzonderlijk warme september-week. Helaas heeft de regen veel vochtigheid gebracht. In het trappenhuis van de danszalen voel je de temperatuur dan ook bijna met elke tree stijgen.

Twee nieuwe beginners

Als ik na het omkleden de zaal binnenstap zie ik meteen twee gezichten die me niets zeggen. Er blijken twee nieuwe beginners bij te zijn. Daardoor zijn 2 anderen verplaatst naar het uur na ons en een van de andere meiden gaat daarom naar de donderdag. Gaandeweg blijkt dat ook wel redelijk noodzakelijk als de rest van de vrijdagavond-klas ook binnenkomt en het wel erg vol wordt.

De beginner van vorige week is er ook weer en heeft de Beginners Reel aangeleerd gekregen. Die moet hij nu op muziek dansen, samen met mij. Ik heb al een vermoeden dat er grote verwarring gaat ontstaan zodra hij ziet wat ik doe. De docente waarschuwt daar dit keer niet voor.

Ik dans nog altijd de Reel zoals ik die geleerd heb bij de Kilkenny School en dat heeft al meerdere malen tot grote verwarring geleid bij nieuwe beginners.
Ze hopen altijd zich een beetje te kunnen spiegelen aan mij, tot ik na de lead-around, die wel hetzelfde is, iets anders doe en ze de draad totaal kwijtraken.

In de lead-around, waarbij ik min of meer op zijn pad kom, komt dan ook een lachwekkend 'Waaaa!' uit zijn mond. Als ik vervolgens met de side-step verder ga, gebeurt inderdaad wat ik had verwacht.
Desondanks vind ik het wel knap dat hij uiteindelijk de hele dans al weet.

Primary Reel, Single Jig en Slip Jig

De Primary Reel gaat minder lekker. Om de een of andere manier gaat het bij het overstappen in de side-step ineens mis. Na 4 keer overnieuw proberen, lukt het eindelijk.
De Primary Single Jig kost me even wat denkwerk bij het oefenen en ik twijfel even of dat wel goed gaat. Bij het dansen op muziek gaat het vrijwel vlekkeloos. De vooruitgang van de laatste 2 weken kan ik gerust opmerkelijk noemen. Ik merk dat ik vrijwel niet meer nadenk, puur omdat ik daar met veel zorgen over andere zaken, eigenlijk geen 'tijd' voor heb.

De Primary Slip Jig geef ik uiteindelijk even op, maar lukt uiteindelijk ook wel.
Terwijl ik alles zo nu en dan sta te oefenen in de oefenhoek van de zaal zie ik de andere twee beginners worstelen met de lead-around van de Reel. Het 'achteruit' dansen, waarbij je het verkeerde been voor zet, enorme afstand afleggen: ik ken het allemaal.

Ook bekend: het 'jemig...dat gaat echt nog niet...' gevoel als ik iemand anders iets zag oefenen.
Hoewel ik het niet zeker weet (en ze ook zeker niet af wil vallen) krijg ik de indruk dat ik tijdens een oefening aangekeken wordt van 'jemig... dat zit er voorlopig nog niet in'.

Primary harde schoenenwerk...

De Primary Treble Jig is lastiger. Ik heb 'm ook niet geoefend. Vanwege de hitte heb ik het rustig aan gedaan deze week. De bewegingen ben ik ook half vergeten en als ik 'm moet dansen blijkt inderdaad ook dat ik wat vergeet.
De bewegingen blijven ook lastig, daar ik met een groot gedeelte ineens wat anders moet doen dan ik gewend ben, iets wat de docente trouwens ook zegt: menigeen heeft grote moeite met de omslag, ineens met een been waar je net mee geëindigd bent weer verder te gaan.

Een klasgenote waar ik vaak mee oefen is een half uur later deze keer en na het harde schoenen werk besluit ik nog even te wisselen naar zacht, om samen met haar te oefenen. Ik merk dat m'n zachte schoenen heerlijk comfortabel zijn zo na de harde, maar ook dat de energie er wel een beetje uit is.

Kort erna komt een kersverse docent de zaal binnen. De persoon waar we een aantal lessen eerder een paar keer door uitgekozen zijn voor het oefenen van groepsdans doceren, heeft de uitslag van haar examen nu officieel.

In correctie op wat ik in voorgaande delen schreef: ze heeft het totale examen gedaan en niet alleen het groepsdans-examen. Ze 'heeft' nu officieel haar 'TCRG' en is daarmee volledig gecertificeerd danslerares volgens de regels van CLRG, de organisatie waar de Redmond School onder valt.
TCRG staat (vermoed ik) voor iets als 'Taochin Coimisiún le Rincí Gaelacha' waarbij ik 'Taochin' puur gok: Ik heb (uiteraard) geen idee wat 'leraar/docent' in Gaelic is.

Ik besloot het op te zoeken: De 'T' in TCRG blijkt voor Teagascóir te staan.
Voluit geschreven is de afkorting ook iets anders, namelijk Teagascóir Choimisiúin le Rinci Gaelacha.

Coimisiún wordt nu ineens met een extra h na de C geschreven en er is een extra i tussen de u en de n geplaatst. Ik vermoed dat dit ligt aan het feit dat de woorden anders vervoegd worden nu er een zelfstandig naamwoord voor geplaatst is (in het Nederlands dan... geen idee of dat in het Gaelic ook op gaat)

Vanwege deze prestatie is er taart. Die vind bij de meesten meteen aftrek, maar bij diegenen in het uur na ons wordt liever even gewacht, wat ik, gezien de inspanning die nog moet volgen, wel begrijp.